Czy prawica potknie się o własne nogi?
Jakub Augustyn Maciejewski komentuje i analizuje spór w obozie Zjednoczonej Prawicy.
Tusk po dwóch latach przewodzenia PO nie podniósł sondaży swojej partii, opozycja jest rozbita, zwalczająca się nawzajem, zdradza brak programu i zalicza wpadki. Co więc może powstrzymać Zjednoczoną Prawicę przed zwycięstwem? Wewnętrzne przepychanki, o których ostatnio głośno w mediach. Jakub Augustyn Maciejewski komentuje i analizuje spór w obozie Zjednoczonej Prawicy.
Publicysta stwierdza, że… media opozycyjne już od dawna żywią nadzieję, że napięcie na linii Zbigniew Ziobro-Mateusz Morawiecki przyczyni się do przegranej PiS w wyborach. Znowu dostały pożywkę do swoich spekulacji, bo minister sprawiedliwości udzielił wywiadu tygodnikowi „Do Rzeczy”, w którym ostro krytykował własnego koalicjanta […]. W rozmowie dostało się też wicemarszałkowi Sejmu Ryszardowi Terleckiemu, który w publicznych wypowiedziach nie szczędzi uszczypliwości politykom Suwerennej Polski. Autor informuje, że wywiad z Ziobrą skomentował premier Morawiecki […]: „Nie ma co marudzić, kwękać. Trzeba zabrać się do roboty. Minister sprawiedliwości ma dużo do zrobienia […]”. Opozycja zawyła z radości, media liberalne waliły w ten bęben, drwiąc właściwie z obu stron sporu, podchwycił to też Donald Tusk […].
Maciejewski zauważa, że w tym sporze nie wszystko jest zerojedynkowe. Minister sprawiedliwości zarzuca premierowi ustępstwa w negocjacjach z Brukselą, które zaowocowały wstrzymaniem wypłat na Krajowy Plan Odbudowy. Ziobro nie jest bez racji – Solidarna Polska […] prorokowała, że Bruksela oszuka stronę polską […]. Premier też nawiązuje do konkretnego zarzutu wobec koalicjanta: reforma wymiaru sprawiedliwości utknęła w martwym punkcie […].
Autor podkreśla, że sytuacje Morawieckiego i Ziobry są pod pewnym względem podobne: […] podjęli próbę uzyskania czegoś dla Polski […], ale zatrzymali się przez zewnętrzne uwarunkowania […]. Maciejewski zaznacza, że nie jest tak, że premier po prostu zgodził się w Brukseli na ustępstwa z powodu jakiejś naiwności, bo za kulisami negocjacji eurokraci szykowali inne narzędzia nacisku […]. Ale i pisowski mainstream powinien docenić swojego koalicjanta […]. Część prawicowego elektoratu faktycznie martwi się o narastającą złą wolę Brukseli wobec Polski i twardy głos w dyskusji jest tu potrzebny […]. Sam Ziobro […] nie jest mącicielem w Zjednoczonej Prawicy […]. Najważniejszym powodem do zrobienia kroku w tył dla złagodzenia napięć jest kampania wyborcza i utrzymanie Polski na kursie obecnej modernizacji. Opozycyjne media potrafiły wymyślać nieistniejące napięcia w PiS, a teraz mają się na czym żywić.
Autor zwraca uwagę na fenomen Zjednoczonej Prawicy: konserwatyści unowocześniają (zwłaszcza gospodarczo) kraj, oto zwiększa się PKB równocześnie ze zwiększaniem transferów socjalnych, w lewicowo-liberalnej Unii Europejskiej jest 40-mln kraj, który zachowuje swoje tradycje, obyczaje i niepodległościowy kurs […]. I jeszcze walczy o trzecią kadencję. […] konserwatywni Polacy chcą, by koalicja rządząca była jedną drużyną.
W podsumowaniu Maciejewski przestrzega, że… Polska w swojej historii nieraz potykała się o własne nogi i podaje na to kilka przykładów. Komentuje też obecną sytuację: Teraz dyletanci […] mogą zdobyć władzę, bo dwóch poważnych polityków nie potrafi ugryźć się w język […]. Polska jest zbyt dużą sprawą, by oddawać ją w ręce opozycji […]. Zjednoczona Prawica może przegrać tylko sama z sobą przez swoje własne błędy i spory. Wyborcy powinni to przypominać swoim parlamentarnym wybrańcom.
Więcej w nowym numerze tygodnika „Sieci”. Artykuły z bieżącego wydania dostępne są online w ramach subskrypcji Sieci Przyjaciół: https://wpolityce.pl/tygodniksieci/wydanie-biezace. Zapraszamy też do oglądania audycji telewizji wPolsce.pl.
