Archiwum

Saryusz za Tuska?

 

Pojawienie się kandydatury Jacka Saryusz-Wolskiego na szefa Rady Europejskiej, czyli stanowisko zajmowane jeszcze przez Donalda Tuska, otwiera nowy etap sporu o kształt Europy. Bo w tym właśnie kontekście przede wszystkim należy widzieć tę sprawę. Donald Tusk wybrany bez szemrania, do czego próbuje się polskie władze zmusić, oznacza kontynuację tego, co jest. A jest bezprawne otwieranie granic Europy przed islamskim zalewem, jest równie bezprawna presja na suwerenne państwa członkowskie, jak Polska i Węgry. Jest gospodarcza słabość większości krajów, z wyjątkiem Niemiec, co nie dziwi, bo obecna Unia jest skrojona pod to państwo. Jest ideologiczne szaleństwo. Jest Brexit wynikający z niezdolności zrozumienia obaw i potrzeb Brytyjczyków. Jacek Saryusz-Wolski nie jest oczywiście żadnym pisowcem i nie podziela w pełni diagnoz Jarosława Kaczyńskiego, ale ma nad Tuskiem przewagę: jest podmiotowy i o coś mu chodzi. Nie będzie też wrogiem polskiego rządu. Tuskowi nie chce się nawet tego ukrywać. Nigdy też nie zdobył się na poważną rozmowę z tymi, którzy w 2015 r. objęli władzę w Polsce. Nie pokazał dorobku, nie przedstawił wizji. Żądanie, by rząd premier Szydło popierał go w takiej sytuacji, jest w rzeczywistości propozycją zmarginalizowania Polski, odebrania jej głosu w dyskusji o przyszłości UE. Na to nie można się zgodzić

 

Michał Karnowski