Archiwum

Czy zatrzymają się dopiero, gdy zaczną ginąć księża?

Taki podtytuł kilka lat temu, gdy ruszała nagonka na Kościół, zamieściliśmy na okładce tygodnika „Sieci”. Jakież wtedy było oburzenie! Przecież – dowodzono – tu chodzi o oczyszczenie, to walka o naprawę tej instytucji. Nie neguję, że jak w każdym dziele ludzkim (choć Kościół to jednocześnie dzieło Boże) i w tym są błędy, wady, nawet przestępstwa. Zdarzają się ludzie źli. Te grzechy trzeba potępić, winnych zbrodni ukarać zgodnie z prawem kanonicznym i cywilnym. Ale totalitarne w istocie uogólnienie, którego dopuszczają się od lat media, jest zbyt powtarzalne, zbyt trwałe, by przyjąć argumentację o dobrej woli. To nie przypadek, to metoda działania.

Świadomie budowano kłamliwą kalkę, że każdy ksiądz to rzekomo pedofil, a każdy biskup tych pedofilów broni. Potworne kłamstwo przerabiające pojedyncze przypadki na rzekomą regułę. Tysiące uczciwych, ciężko pracujących dla dobra wspólnego, głoszących Słowo Boże księży, tysiące wspaniałych zakonnic zostało skrzywdzonych. Jakież mieli możliwości obrony wobec ataków potężnych organizacji medialnych? Jak mieli się przeciwstawić tworzeniu fałszywych zestawień w umysłach ludzi mniej odpornych na manipulację? Byli i są wobec tej przemocy bezbronni.

Niestety, zło niezatrzymane, zło nienazwane pozwala sobie na coraz więcej.

Mnożą się fizyczne napaści na księży, pobicia. Ostatni tydzień przyniósł kilka kolejnych takich przypadków. Dochodzi do podpaleń świątyń. Media zamiast dostrzec zagrożenie, ostentacyjnie celebrują zachęcających do tego bojówkarzy. Płyną dotacje do organizacji, której liderka mówiła, że nie miałaby nic przeciwko. A sąd daje zgodę na bluźniercze przerabianie Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. Czy byłby tak samo wyrozumiały, gdyby chodziło o święte symbole judaizmu, islamu lub hinduizmu? Nie sądzę. A co by się stało, gdyby ktoś zaczął publicznie poniewierać symbole środowisk homoseksualnych? Jeszcze gorzej. Na Zachodzie skazywano za to ludzi już nieraz.

Czyli we współczesnym świecie tylko chrześcijanie nie mają prawa do godności. I tylko na księży i zakonnice, na katolików, można publicznie szczuć. Tylko symbole tej wiary można profanować. Coś niepojętego. Musimy się temu z całych sił przeciwstawiać.

Wciąż mamy Kościół, który jest żywy. Proboszczów, którym się chce troszczyć o parafie. Biskupów, którzy chcą być wierni doktrynie. Ale sami przecież nie dadzą rady. Tym bardziej że stan epidemiczny wymusił liczne ograniczenia wżyciu religijnym. Niektórzy eksperci snują wręcz pesymistyczne prognozy, że przyspieszył laicyzację Europy o dziesięć lat. Mam nadzieję, że się one nie potwierdzą.

Często nie zdajemy sobie sprawy, jak ważny jest dzisiaj każdy gest wobec atakowanych księży i zakonnic. Podziękowanie, dobre słowo. Pozytywna odpowiedź na zaproszenie do działania. Ale też, gdy trzeba, stanięcie w obronie (zawsze z koniecznym umiarem).

Dziś już wiemy, że odpowiedź na pytanie: „Czy zatrzymają się dopiero, gdy zaczną ginąć księża?”, jest niestety negatywna. Nowa tyrania, która ogarnia świat, nie czuje się tu w niczym ograniczona. Dlatego tak ważne jest, by nikt zaatakowany nie był sam, a każdy atak spotykał się z ostrym potępieniem opinii publicznej i presją na przestrzeganie zapisów polskiej konstytucji.

Michał Karnowski