Archiwum

Referendalna szansa

Fakt, że opozycja nie poparła w Sejmie uchwały sprzeciwiającej się przymusowej relokacji migrantów, jest bardzo złym sygnałem. Oznacza to w istocie, że nie będzie wspólnego polskiego głosu w tej zasadniczej sprawie. Oznacza to także, że w razie zmiany ekipy rządzącej nowa władza ulegnie i zaakceptuje mechanizm narzucany przez Unię Europejską.

W tym kontekście zapowiedziane przez prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego referendum nabiera szczególnego znaczenia. Jest szansą na istotne wzmocnienie stanowiska niepodległościowego rządu w obliczu potężnej presji zewnętrznej i kapitulacji opozycji. W razie gdyby wybory przyniosły (chwilową) zmianę rządu, głos społeczeństwa będzie utrudniał nowej władzy odpuszczenie tej kwestii. Referendum powinno być więc tak sformułowane, by było możliwie najbardziej wiążące.

Jeśli ma ono przynieść oczekiwane efekty, musi zostać odpowiednio rozpędzone. Potrzebna jest długa i intensywna kampania informacyjna, również billboardowa, pokazująca wagę zagadnienia i skutki akceptacji unijnego pomysłu – a także nielegalność forsowanego rozwiązania. Jest potrzebna konsekwencja w promowaniu tego ważnego tematu. W przeciwnym razie partie opozycyjne oraz opozycyjne media mogą odnieść sukces, spychając referendum na margines debaty. Ważne jest takie sformułowanie pytania – lub pytań – by opozycja nie mogła lekką ręką ogłosić bojkotu głosowania powszechnego.

Referendum jest szansą na wielu polach, przede wszystkim jako narzędzie wzmocnienia ochrony Polski przez szalonym pomysłem narzucenia nam przymusowej relokacji. Musi jednak zostać potraktowane bardzo poważnie – organizacyjnie, finansowo, politycznie. Jeśli tak się stanie, okaże się sukcesem.

Jacek Karnowski

Problem towarzyski

Uporządkujmy fakty w głośnej sprawie żądania przez pana Edwarda Lucasa usunięcia jego słów z filmu „Reset”. Pan Edward Lucas jest europejskim korespondentem „The Economist”, autorem książek, dziennikarzem z wieloletnim doświadczeniem, poważną postacią życia publicznego. Można się z jego opiniami zgadzać lub nie. Ma też prawo do swoich przyjaźni izwiązanych z tym obaw. Ale chyba posunął się tu za daleko.

Pan Lucas funkcjonuje w anglosaskiej przestrzeni medialnej i zna doskonale panujące w niej zasady. Dziennikarze, którzy poprosili go o wystąpienie w filmie „Reset”, przedstawili się z imienia i nazwiska, jasno powiedzieli, dla jakiej stacji przygotowują film, nakreślili kontekst. Pojechali, nagrali, opublikowali – wszystko za zgodą pana Lucasa. Wynika to także z korespondencji, którą zamieścił w internecie.

W systemie mediów zachodnich to byłby koniec sprawy. Nie jest prawem osoby wywiadowanej kreowanie wymowy filmu, cenzurowanie jego treści (np. by nie był on przykry dla znajomego), jakieś dziwne wycofywanie swoich wypowiedzi. Co to za formuła? Czy „The Economist” przyjąłby taką prośbę od któregokolwiek ze swoich licznych rozmówców?! Nie.

Niejeden zachodni dziennikarz odwiedził naszą redakcję. Montowali potem ze swoich wizyt w Polsce różne opowieści – mądrzejsze i głupsze. Godząc się na spotkanie, zawsze o tym pamiętamy. Możemy się kolejny raz nie zgodzić, zażądać więcej szczegółów, następczo napisać swój komentarz. Ale nie przyszłoby nam do głowy dzwonić tam i żądać przemontowania materiału.

Michał Karnowski