Archiwum

Prawo przeciw ochronie życia

Przyjęcie tuż przed wyborami ustawy regulującej in vitro to triumf koniunkturalizmu. Rząd PO nie miał trudności z uzyskaniem dla niej większości. Trzymał ją jednak do ostatniej chwili, aby użyć w kampanii. Już nie miesiące, ale lata trwało gonienie króliczka, czyli odbywały się pozorowane debaty na ten temat. Prawo stało się w ten sposób narzędziem polityki w wyjątkowo ostentacyjny sposób. Ale nie to jest najważniejsze.

Decyzję Sejmu TVN uczcił triumfalną relacją, w której dorosłe kobiety przedstawiane jako dzieci urodzone według procedury in vitro żądały od Kościoła, żeby się tłumaczył ze swoich poglądów. Padały absurdalne twierdzenia, że kwestionowanie tej ustawy oznacza pogardliwy stosunek do ludzi urodzonych w następstwie tych procedur. Co więcej, jedyną przesłanką dla kształtu prawa ma być nie dobro wspólne, nie stałe zasady moralne, ale żywiołowe dążenie do szczęścia. To bardzo zdradliwa ideologia. Kościół katolicki ma pełne prawo głosić, że ta technologia uruchamia marsz w nieznanym kierunku: ku produkowaniu człowieka. Jeśli raz się na niego zdecydujemy, bądźmy przygotowani na wszelkiego typu nadużycia i eksperymenty.

Możecie z tymi obawami dyskutować, ale nie powinniście pohukiwać i łajać w tak prymitywny sposób. Nawet jeśli przyjąć, że ten pogląd Kościoła jest adresowany tylko do ludzi wierzących, a jakaś regulacja jest lepsza od obecnej wolnoamerykanki, pozostaje jeszcze inne pytanie: na ile nowe prawo szanuje zasadę ochrony życia, w tym przypadku zarodków? I trzeba powiedzieć, że tego wymogu ta ustawa także nie spełnia. Szkoda, że laicka część sceny politycznej ignoruje zasadę tej ochrony. Jest ona zapisana w konstytucji i wynika z prawa naturalnego. W efekcie zdecydowało proste oświadczenie posła Palikota: „Pan Gowin wciska nam kit. Panie Gowin, zarodek nie jest człowiekiem”. Gratuluję Sejmowi autorytetu.

W nowej ustawie znalazło się wiele innych kontrowersyjnych zapisów. Zasada zgody na in vitro nie tylko dla małżeństw, sama w sobie dyskusyjna (przypadkowa para może sobie „zamówić dziecko” bez konsekwencji, jakich oczekuje się choćby przy adopcji), zdaniem znawców jest krokiem do legalizacji związków partnerskich. To dzień triumfu lewicowej wrażliwości, która nie kieruje się odpowiedzialnością za własne ani za cudze życie. Smutne.

Piotr Zaremba