Archiwum

Panie Waldku, niech się pan boi

Co się wydarzyło 7 maja 2009 r. w Moskwie? Co takiego usłyszał Waldemar Pawlak od swoich rosyjskich rozmówców, że nagle o 180 stopni zmienił zdanie w sprawie nowej umowy gazowej? To po tym spotkaniu diametralnie innego kształtu nabrała instrukcja negocjacyjna wypracowana w Ministerstwie Gospodarki, a zatwierdzona przez premiera Donalda Tuska. Przypomnijmy, co ujawniliśmy w poprzednim numerze „Sieci”: pierwotne zalecenia dla negocjatorów były zgodne z polskim interesem narodowym. Po moskiewskim spotkaniu wicepremiera okazało się, że na nowej umowie mogą zyskać tylko Rosjanie. Strona polska zrezygnowała z miliarda złotych od Gazpromu – ot tak, bez żadnego biznesowego uzasadnienia. Oddaliśmy kontrolę nad spółką EuRoPol Gaz – operatorem gazociągu przesyłającego surowiec na Zachód. Kompletnym absurdem była zgoda na ograniczenie zysków tej firmy do śmiesznych 21 mln zł rocznie, podczas gdy zyski za poprzednie lata liczone były w setkach milionów złotych. Pawlak nagle zapragnął też uzależnić Polskę od rosyjskiego gazu aż do 2037 r. (a nawet o kolejne osiem lat dłużej). Nasza publikacja spowodowała, że sprawie zaczęło się przyglądać CBA. Jak wynika z naszych informacji, kwerendę dokumentów zaleciło też kierownictwo ABW. Minister Piotr Naimski zdradził, że od miesięcy pracuje nad odtajnieniem raportu NIK w tej sprawie. Już wkrótce mamy poznać szczegóły dokumentu, który jest ponoć druzgocący dla rządu PO-PSL. Bez wątpienia mamy do czynienia z wielką aferą, za którą Polacy płacą od wielu lat i będą musieli płacić co najmniej do 2022 r. – gdy wygaśnie kontrakt jamalski. Dlatego mamy prawo domagać się jak największej jawności i opublikowania dokumentów dotyczących m.in. moskiewskiego spotkania wicepremiera. Poczynania ówczesnego rządu spotykały się z oporem wyłącznie prezydenta Lecha Kaczyńskiego i parlamentarnej opozycji. Po tragedii smoleńskiej już żadna z instytucji państwa nie interweniowała, by zapobiec pogłębieniu polskiego uzależnienia energetycznego od Rosji. Dziś można i trzeba odpowiedzieć na pytanie: „dlaczego?”. I przede wszystkim: dlaczego Waldemar Pawlak niczego de facto nie negocjował, lecz aprobował wszystko, czego zażyczyli sobie Rosjanie? Jeżeli sam były wicepremier nie udzieli na te pytania odpowiedzi, powinna to zrobić prokuratura lub sejmowa komisja śledcza.

Marcin Wikło, Marek Pyza