Archiwum

Wstydu nie mają

W maju 2012 r. koalicja PO-PSL, jak twierdzono, w imię odpowiedzialności za finanse państwa, przepchnęła w Sejmie ustawę, która podwyższyła wiek emerytalny do 67. roku życia i zrównała go dla kobiet i mężczyzn. Premier Donald Tusk tłumaczył, że alternatywą dla tej bolesnej, a wobec kobiet okrutnej, decyzji jest katastrofa finansów publicznych.

W marcu 2014 r. ten sam Tusk kilka dni zmuszał rodziców i opiekunów niepełnosprawnych dzieci do koczowania w Sejmie bo, jak tłumaczył, musi pamiętać „o tym, co jest możliwe, a do czego musimy dojść ze względu na ilość pieniędzy w budżecie”. W końcu przymuszony dramatycznymi scenami częściowo ustąpił. Gra szła wtedy o blisko 200 mln zł.

Kilka miesięcy później, w sierpniu, większość rządowa odrzuciła wniosek Prawa i Sprawiedliwości przyznający najbiedniejszym i najstarszym emerytom darmowe leki. Szacowany koszt? 200 mln zł rocznie. Powód odrzucenia? Budżetu na to nie stać. Tak przekonywało Ministerstwo Zdrowia, a senator PO Jan Filip Libicki z okrucieństwem sytego egoisty rzucił emerytom: „Tak, to ja zabrałem darmowe leki emerytom”. Dlaczego? Bo – wyjaśniał hardo Libicki – „był to projekt czystej wody demagogiczno-socjalistyczno-populistyczny”. Komentatorzy wyli wtedy z zachwytu nad determinacją, siłą, odpowiedzialnością i odwagą premiera i jego ekipy. Kto nie chciał z władzą maszerować ku zrównoważonemu budżetowi, ten był awanturnik i populista.

W minioną środę nowa już premier, pani Ewa Kopacz, pobiła rekord biegu w stronę przeciwną: 28 obietnic w 45 minut. Minister finansów Mateusz Szczurek uśmiechnął się krzywo i powiedział, że budżet wytrzyma. Mówi się o koszcie od kilku do kilkunastu miliardów złotych. Komentatorzy rządowi zawyli z radości. Zaklaskali, że było to najlepsze exposé w historii III RP. A kto nie chce iść ku tym celom, ten awanturnik i populista.

Pytanie jest więc proste: kto kłamał? Tusk, gdy dewastował resztki opieki socjalnej? Kopacz obiecująca jej rozbuchanie? A może oboje? Liczyłem na jakąś podpowiedź od senatora Libickiego, ale widocznie jest zajęty innymi sprawami.

I to byłoby wszystko, co można powiedzieć o wiarygodności nowej pani premier. Twarz lidera jest inna i dużo się zmieniło, ale poczucie, że da się kłamać bezkarnie, bo komentatorzy i tak zaklaszczą, pozostało. Naprawdę wstydu nie mają. Wstydu nie mają

Michał Karnowski