Archiwum

Nie zostać zakładnikiem

Głosowanie przygniatającej większości klubu PiS za dalszymi pracami nad obywatelskim projektem ustawy znoszącej przymus szczepień można rozpatrywać jako polityczne zachowanie przedwyborcze. Przed wyborami trzeba bowiem dbać, by nie zantagonizować żadnej liczącej się grupy, której zantagonizowania da się uniknąć.

Ale można też powiedzieć, że głosowanie to jest syndromem niebezpiecznego procesu. Mianowicie zwiększania się – intelektualnej i ideologicznej – podatności partii rządzącej na narracje rozmaitych skrajnych środowisk. A zarazem narastającego strachu przed sytuacją, w której owe środowiska uznają PiS za „partię establishmentu” i zaczną poszukiwać godniejszego ich poparcia ugrupowania.

To proces groźny. Wiedzie bowiem do uczynienia partii rządzącej zakładnikiem rozmaitych, określających się jako prawicowe, ekstremizmów i dziwactw. Co w konkretnym wypadku owocuje wsparciem dla lobby, którego pomysły – uznane za absurdalne przez ogromną większość świata naukowego – grożą powrotem masowych epidemii, w cywilizowanym świecie skutecznie zwalczonych właśnie przez masowe szczepienia.

Należy mieć nadzieję, że partia rządząca nie posunie się zbyt daleko na drodze appeasementu wobec rozmaitego rodzaju ultrasów. I że zachowa zdolność do kreowania polityki państwa mającej na widoku interes całego społeczeństwa, a nie postulaty rozmaitych ideologicznych grup nacisku.

Piotr Skwieciński

Albo monopol, albo wojna

W ostatni czwartek „Gazeta Wyborcza” poświęciła całą pierwszą stronę, by donieść, że dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku dr Karol Nawrocki zwolnił z pracy główną księgową, ponieważ utracił do niej zaufanie. Co ciekawe, chodzi o sytuację ze stycznia 2018 r., a więc już mocno nieświeżą. Atmosferę skandalu ma budować informacja o rzekomej „inwigilacji pracownika”. Problem w tym, że to twierdzenie więcej niż wątpliwe. Chodzi bowiem o zarzut, że ktoś fotografował księgową w czasie spotkania z byłym wicedyrektorem. Sugeruje ona, że było to działanie na zlecenie nowego szefa, czemu jednak dyrektor Nawrocki zdecydowanie zaprzecza („Ja nikogo nie inwigilowałem, nie wysyłałem do robienia żadnych zdjęć”).

Więcej szczegółowych informacji, w tym wywiad z dyrektorem Nawrockim, znajdą państwo na portalu wPolityce.pl. Ale nie o szczegóły tu chodzi, lecz o coś ważniejszego.

Fakt, że tak duża gazeta jak „Wyborcza” kolejny już raz poświęca tak wiele uwagi i miejsca drobnym w sumie incydentom związanym z Muzeum II Wojny Światowej, pokazuje wagę tej placówki w toczącej się w Polsce wojnie kulturowo-cywilizacyjnej. A szerzej – pokazuje, do jakiej furii doprowadza niektóre środowiska złamanie ich monopolu w szeroko pojętej kulturze. Choćby punktowe, choćby bardzo ograniczone. Tu wszystkie chwyty są dozwolone. Także ewidentna próba zaszczucia człowieka, który przejął placówkę po pieszczochach salonu i który próbuje naprawić ich skandaliczne błędy. Bo w Muzeum II Wojny Światowej trzeba zmienić bardzo wiele, jeśli rzeczywiście ma służyć ono umacnianiu polskiej pamięci o strasznych, ale i bohaterskich latach II wojny.

Jacek Karnowski