Archiwum

PSL pod tęczową flagą

Radykalne, ideologiczne wręcz odrzucanie przez kierownictwo PSL propozycji współpracy z obozem PiS to sygnał, że deklarowana centrowość to tylko kostium, który zakłada ono w mediach. Jakby dla ludowców pod obecnym kierownictwem ważniejsza była przynależność do obozu III RP niż możliwość korzystnej współpracy z prawicą na gruncie wspólnie deklarowanych wartości. Są w tym wspierani przez całą maszynę Grzegorza Schetyny i sprzyjających mu mediów. Dlaczego? Bo – najkrócej mówiąc – chodzi o to, by w przyszłych wyborach zgarnąć głosy wyborców chrześcijańskich i wiejskich, a następnie użyć ich do walki z konserwatywnym światem. Teoretycznie ludowcy będą oczywiście na różne nowinki kręcili z niezadowoleniem głowami, ale wiecie, rozumiecie, to inne będą resorty i w sumie wprowadzi się gender do szkół, pogoni księży, skasuje polską walutę, uruchomi prywatyzację. Tak to działało przez osiem lat koalicji PO-PSL. Czy zadziała znowu? Wynik wyborów samorządowych nie odebrał PSL całkowicie przestrzeni, ale skokowo jego zasoby zredukował. Zapłacił tę cenę właśnie za sojusz z PO, Nowoczesną i KOD. Dziś stoi przed jasnym wyborem politycznym: albo pójdzie tam, gdzie już są jego wyborcy, albo ci wyborcy go całkiem zostawią. Pociesza się, że zawsze im się udawało jednak przetrwać. Ale w polityce nie ma słowa „zawsze”, a trend jest wyraźny. Panu Kosiniakowi-Kamyszowi pod tęczową flagą jest najwyraźniej całkiem miło, ale czy działacze PSL na pewno będą chcieli tak słono płacić za tę zabawę?

Michał Karnowski

Spójrzcie za okno

Zeznający w sprawie afery Amber Gold Donald Tusk konsekwentnie sprawiał wrażenie, że w roku 2012… nie było w Polsce czegoś takiego jak stanowisko premiera. On sam wówczas szybował gdzieś na abstrakcyjnych wysokościach i wymaganie od niego, żeby czemuś zaradził, na coś tam zareagował – to dowód niezrozumienia istoty systemu. Istoty, jak sformułowałby to Tusk, nowoczesności. I nieważne, że „role model” Tuska, czyli Angela Merkel albo jakaś Theresa May, zachowałby się zupełnie inaczej. Nad Wisłą obowiązują inne standardy. Ważniejsze, że sam Tusk w swoim czasie obiecywał coś zupełnie innego. Wyjaśnienie tej sprawy – i paru innych – do końca. „Do bólu”. Podobno część Polski antypisowskiej jest właśnie dlatego antypisowska, że boi się wszechmocy państwa. Mających takie poglądy namawiałbym, by spojrzeli za okno. Czy rzeczywiście większym zagrożeniem dla nich jest państwo, niechby nawet rządzone dziś przez ludzi, których nie lubią? Czy też proces, któremu Tusk się co najmniej nie sprzeciwiał – zanik państwa oznaczający, że staną zbrojni tylko we własne przekonanie o tym, jak w idealnym świecie powinno być, wobec rozmaitych zespołów interesów, wielokrotnie silniejszych od nich samych? Tym, którzy dziś cieszą się z tego, że Tusk wyślizgnął się z pytań speckomisji, proponowałbym zastanowienie się nad własnym losem w rzeczywistości, w której filozofia, proponowana dziś przez niego, zatriumfowałaby bez reszty. Piotr Skwieciński

Piotr Skwieciński