Archiwum

Neomarksizm w pełnej krasie

Sytuacja staje się coraz bardziej kuriozalna. Skrajnie ordynarna i po menelsku wulgarna Marta Lempart idzie jak taran ze swoim neomarksistowskim programem, uzurpując sobie rolę reprezentantki kobiet. I choć miała czelność nazwać swój ruch Strajkiem Kobiet, zdecydowanie nie jest twarzą większości z nas. Kim więc jest? Wygląda na kogoś, kto czuje się absolutnie pewny i bezkarny. Na osobę delegowaną do zadań specjalnych i osłanianą przed skutkami prawnymi jej działań. Można odnieść wrażenie, że powierzono jej misję skrajnego rozchwiania społecznych emocji i doprowadzenia do krwawych starć z policją, obliczonych na destabilizację państwa. Jest agresywna, nieobliczalna, pełna pogardy do ludzi i niezwykle przydatna w procesie obalania władzy. Urządzane przez nią protesty są podobno apolityczne, choć wyraźnie widać, że politykom opozycji bez przerwy mylą się role. Nie mogą się zdecydować, kim są: parlamentarzystami czy zadymiarzami. Momentami stają się wręcz wykonawcami bojowych żądań liderki anarchistycznej rewolty, w której rozkazy potulnie się wsłuchują. Podobnie jest z dziennikarzami, bezwzględnie segregowanymi przez Strajk Kobiet na przydatnych i resztę nazywaną „psami”. Przygotowywane przez lata teoretyczne podłoże rewolucji kulturowej teraz weszło w fazę praktycznej realizacji. Destabilizacja żywi się takimi ruchami, a inżynierowie nowego ładu doskonale wiedzą, jak przekuć go w rozmontowanie państwa i przejęcie władzy na nowych warunkach. Neomarksistowskie postulaty Marty Lempart mają wywołać antykatolicką, anarchistyczną rebelię pod hasłem „narodowej apostazji” i zanegowania prawa. Walkę z Kościołem Strajk Kobiet wybija na pierwszy plan. W założeniach programowych dział „świeckie państwo” rozpisany został bardzo szczegółowo. Jego ważnym elementem jest „akcja odjanopawlania przestrzeni publicznej”, propagandowe niszczenie autorytetu Kościoła, atakowanie kapłanów, zachęcanie i instruowanie wiernych do złożenia aktu apostazji, usunięcie religii ze szkół. Organizacja Lempart zajęła się też aktywnie edukacją. Naczelny postulat to powtarzane do obłędu „wyp…ć”, kierowane do ministra edukacji, ale są i szczegółowe propozycje. Zespół edukacyjny oświadczył, że „zbiera postulaty z ulicy” i czuje się zobowiązany działać „w obliczu niekompetencji obecnego ministra”. Co proponuje? Totalną degradację szkolnictwa i sprowadzenie matury do poziomu klasówki. Wśród żądań znalazły się takie, jak odwołanie matur ustnych, przedstawienie puli zadań do wyboru, wydłużenie czasu egzaminu, formułowanie przez MEN „pewniaków maturalnych”, „dostosowanie egzaminu powtórkowego do trudności napotkanych w pierwszych podejściach”,„przygotowanie kilku tematów wypracowania do wyboru”. Prawda, że ambitnie? Jakże cieszą ta ciekawość, pasjai pęd do nauki. Taka młodzież to prawdziwy skarb. Przyszłość Polski jest bezpieczna, a jej rozwój pewny. Zwłaszcza gdy moralną opiekę nad nowym pokoleniem roztacza Marta Lempart – mistrzyni mowy polskiej, i Klementyna Suchanow – oskarżana przez dużo młodszego od siebie Michała „Margot” Szutowicza o molestowanie seksualne i przemoc domową. Postulaty edukacyjne są jak – jak widać – tak samo bezczelnie roszczeniowe, jak wszystkie pozostałe. Bezrefleksyjna matura dla wszystkich na żądanie. Tak jak aborcja. Neomarksizm w pełnej krasie. Odebrać rodzicom prawo do wychowania i formowania światopoglądowego swoich dzieci. Od najmłodszych lat skupić je na seksualności, by nie miały chęci ani potrzeby inwestowania we własny rozwój. Przejąć kontrolę nad dorastającą „masą” i zaprogramować ją pod ideologiczne potrzeby społeczno-politycznej inżynierii. Wystarczy kilkanaście lat propagandy medialnej, indoktrynacji NGO-sów, demoralizacji, niszczenia autorytetów i wpływu portali społecznościowych, a pozbawiona tożsamości i zdrowego systemu wartości młodzież stanie się demokratyczną większością, która bezmyślnie zagłosuje za wszystkim, czego życzą sobie inżynierowie nowego ładu.

Marzena Nykiel