Archiwum

Nasza współczesność

Coraz częściej, patrząc na trwającą wojnę na Ukrainie, spoglądamy wstecz – na lata II wojny światowej. To wtedy dwa państwa totalitarne – III Rzesza i Rosja Sowiecka – przy użyciu pogańskich ideologii i imperialnych tradycji pokusiły się o opanowanie świata, sięgając do ludobójczych praktyk, na masową skalę dotąd w cywilizacji ludzkiej niespotykanych. Nie dlatego nie spotykanych, że ludzkość nie miała w przeszłości podobnych pokus, ale z racji braku stosownych narzędzi: ideologii i państwa. Postęp technologiczny poszedł w parze z zaprzeczeniem moralnych fundamentów ludzkości.

Dziś fundamenty chrześcijańskie są podważane we wszystkich kierunkach. Kościół katolicki bez Jana Pawła II stracił swój globalny autorytet. Co więcej, sam stał się – jak gąbka – nad wyraz zdolny do wchłaniania antykatolickich teorii ideologicznych i praktyk. W imię postępu i dostosowywania się do reguł liberalnej demokracji, w tym do wersji historii opowiadanej przez wrogów Kościoła, zbyt często słychać z Watykanu głos dostosowawczy. Szczególnym wyrazem tej rzeczywistości jest pycha, z jaką funkcjonariusze lewicowi Unii Europejskiej świadomie niszczą podstawowe prawa narodów do swego światopoglądowego i kulturowego rozwoju, do swojej tożsamości. Opór jest bowiem coraz słabszy, a same elity – nawiązujące mentalnie do bolszewików – są przeświadczone o słuszności nowej ideologii i praktyki rządzenia.

Na tym tle powszechności Kościoła widać jednakże trwałość i rozwój konserwatywnych wartości w Polsce. Szczególnie w starszym pokoleniu, może bardziej doświadczonym, pamiętającym o zmaganiach Prymasa Tysiąclecia z komuną, z jej miałkością, słabością alternatywnej do chrześcijaństwa oferty ideologicznej ówczesnych pogan. To pokolenie z niepokojem jednak patrzy na młodzież, do której dostępu „broni” lewicowy zastęp pseudowychowawców, także silnych w Polsce. Widać to było na przykładzie nagonki na podręcznik do historii i teraźniejszości oraz jego autora, wybitnego historyka prof. Wojciecha Roszkowskiego. Resort edukacji i wychowania w Polsce ośmielił się bowiem wprowadzić do szkół ofertę wychowawczą opartą na chrześcijańskim fundamencie! Jak śmiał dać młodzieży szansę wyjścia z ideologicznej „bańki” serwowanej przez postępowe elity, szansę poznania prawdy o przebiegu historii własnego narodu i Kościoła, o znaczeniu wartości jako fundamencie wyborów i postaw. Młode pokolenie jak ameba ma być jedynie zdolne do przyjęcia ofert roszczeniowych, ideologicznie zbieżnych z liberalnym postrzeganiem świata i potrzeb ludzkich. Tak ma wyglądać przyszłość. Podobnie myśleli marksiści, co za pomocą państw sobie podległych – jak twierdzili – przyspieszali i tak należną światu przyszłość.

Grozi nam porażka. Z roku na rok będziemy otoczeni coraz mocniej i mocniej przez ludzi wchodzących w świat dorosłych jak nasz, a jednocześnie totalnie obcych. Samotność katolików w Europie Środkowo-Wschodniej, w tym w Polsce, może stać się zjawiskiem niezwykle dotkliwym dla jej nosicieli. Ale odwracalnym, gdyż my – nadal znacząca część Polaków – nie wierzymy w determinizm historyczny (czy to leninowski, czy von der Leyen), ale w Pana Boga. Nie wierzę w determinizm historyczny, odwrotnie do marksistów i dzisiejszych liberałów, którzy jak ich poprzednicy wiedzą, iż „opium dla ludu” musi prędzej czy później zniknąć z powierzchni ziemi, w imię postępu i za sprawą racjonalnego oglądu świata, czyli materii.

Naszą siłą pozostają świeccy, jak prof. Wojciech Roszkowski, biskupi i księża, siostry zakonne, z którymi mamy do czynienia na co dzień. Cały Kościół w Polsce, z jego słabościami ludzkimi, a jednocześnie z jego silnym oddziaływaniem, z tą niepokornością wobec niszczycieli dobra. Tak długo będzie, jak sam Kościół w Polsce nie stanie się przeszłością zamkniętą na własną historię i jego najwybitniejszych przedstawicieli.

Jan Żaryn, redaktor naczelny