„Miłość i Miłosierdzie” w kinach od 29. marca

Niezwykła opowieść o polskiej zakonnicy, siostrze Faustynie – uznanej za świętą przez papieża Jana Pawła II, mistyczce i wizjonerce, która w swoim życiu stanęła przed wykonaniem bardzo ważnej misji.

Film pokaże nieznane do tej pory fakty i przybliży widzom narodziny niezwykłego kultu Bożego Miłosierdzia, który zyskał popularność na całym świecie. W roli głównej zobaczymy Kamilę Kamińską – nagrodzoną za najlepszy debiut aktorski na festiwalu filmowym w Gdyni gwiazdę hitów „Najlepszy” i „Listy do M. 3”. W filmie „Miłość i Miłosierdzie” wystąpili również: Macieja Małysa, który zagrał u boku samego Johna Voighta w głośnym filmie „Jan Paweł II” oraz Janusz Chabior znany szerokiej widowni chociażby z produkcji „Wołyń”. Reżyserem jest Michał Kondrat – twórca m.in.  produkcji „Dwie Korony” poświęconej historii o. Maksymiliana Kolbe.

Spokojne i przepełnione wiarą życie siostry Faustyny Kowalskiej zmienia się pewnego dnia nieodwracalnie. Oczom zakonnicy ukazuje się bowiem Jezus Chrystus, który zleca jej misję głoszenia prawdy o Jego Miłosierdziu i przygotowania świata na jego ostateczne przyjście. Zadanie to wydaje się niemożliwe do zrealizowania, ale siostra Faustyna zrobi wszystko, aby je wypełnić. Na światło dzienne wychodzą kolejne dowody na to, że zakonnica naprawdę widywała Jezusa. Po przeprowadzeniu badań naukowych, okazuje się, że podobizna Chrystusa widoczna na obrazie namalowanym według jej wskazówek jest identyczna z rysami twarzy i sylwetką uwiecznionymi na całunie turyńskim. Działalność polskiej zakonnicy daje początek kultowi Bożego Miłosierdzia, który czczony jest przez setki milionów osób na wszystkich kontynentach świata. Niezwykłe spotkanie siostry Faustyny i Jezusa zostało potwierdzone przez wielu papieży, w tym Jana Pawła II, który 30 kwietnia 2000 roku oficjalnie uznał ją za świętą i ustanowił święto Bożego Miłosierdzia, którego w wizjach siostry Faustyny domagał się sam Jezus.

Gatunek: historyczny/dramat/religijny

Produkcja: Polska 2019

Reżyseria i scenariusz: Michał Kondrat („Dwie korony”)

Produkcja: Fundacja Filmowa im. św. Maksymiliana Kolbe, TVP

Obsada: Kamila Kamińska („Najlepszy”, „Listy do M. 3”), Maciej Małysa („Pod Mocnym Aniołem”, „Jan Paweł II”, „Prawo ojca”), Janusz Chabior („Klecha”, „Kobiety Mafii”, „Botoks”, „Wyklęty”, „Wołyń”), Remigiusz Jankowski („Wołyń”, „Generał Nil”), Piotr Cyrwus („Pan  Tadeusz”, „Bóg w Krakowie”, „Wyklęty”), Jacek Borkowski („Na plebanii w Wyszkowie”, „Czarna plaża”), Tadeusz Chudecki („Dwie korony”, „Chemia”, „Miasto 44”)

KIM BYŁA ŚW. FAUSTYNA KOWALSKA

Dzieciństwo i młodość

Helena Kowalska (1905-1938) urodziła się w biednej wielodzietnej rodzinie rolników w Głogowcu k/Łodzi. Już w wieku siedmiu lat usłyszała wewnętrzny głos wzywający ją do świętości życia. Mimo dobrych wyników w nauce, ukończyła tylko 3 klasy szkoły podstawowej, gdyż musiała pomagać matce w domu. Helena pragnęła poświęcić się Bogu w życiu zakonnym, ale gdy w 1922 r. powiedziała o tym rodzicom, ojciec zdecydowanie przeciwstawił się temu z powodu braku pieniędzy na wyprawę, wymaganą przez klasztory.

Helena chciała uciszyć głos powołania, oddając się młodzieńczemu życiu, jednak w lipcu 1924 r., podczas zabawy tanecznej w łódzkim parku opodal katedry, przeżyła niezwykłe doznanie duchowe: przemówił do niej Chrystus, polecając niezwłocznie udać się do Warszawy i wstąpić do klasztoru. Przejęta Helena postanowiła nie wracać już do domu i pierwszym pociągiem wyjechała do Warszawy, by zgłosić się do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przy ul. Żytniej. Musiała jednak przepracować rok w Ostrówku, by odłożyć pieniądze na skromną wyprawę.

Życie w rodzinie zakonnej

1 sierpnia 1925 r. Helena została przyjęta do Zgromadzenia i odbyła okres postulatu w Warszawie, a nowicjat w Krakowie, gdzie w wraz habitem otrzymała imię Maria Faustyna. W nowicjacie s. Faustyna przeżywała poważne trudności wewnętrzne i bardzo cierpiała. W Wielki Piątek 1927 r. zbolałą duszę nowicjuszki ogarnął niezwykły żar Bożej Miłości: zapomniała o własnych cierpieniach i poznała gorycz cierpień Jezusa. 30 kwietnia 1928 r. złożyła pierwsze śluby zakonne, by z pokorą i radością służyć jako siostra drugiego chóru przez pracę fizyczną w różnych klasztorach (m.in. Kraków, Płock i Wilno).

Objawienia

W tym okresie s. Faustyna żyła w głębokim zjednoczeniu z Bogiem i jej życie wewnętrzne wspierane było przez wizje i objawienia. 22 lutego 1931 r. po raz pierwszy ujrzała Jezusa Miłosiernego i otrzymała polecenie namalowania Jego obrazu i publicznego wystawienia go w kościele. Mimo pogorszenia stanu zdrowia w 1933 r. pozwolono jej złożyć profesję wieczystą (śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa) i skierowano do klasztoru w Wilnie. Tam w 1934 roku zwróciła się z prośbą do artysty, prof. Eugeniusza Kazimierskiego, o namalowanie obrazu Miłosierdzia Bożego wg jej wskazówek. Widok ukończonego dzieła rozczarował s. Faustynę i przyprawił o płacz, gdyż Chrystus nie był taki piękny, jakim Go widziała.

Dzięki usilnym staraniom jej kierownika duchowego, teologa, ks. Michała Sopoćko, obraz został wystawiony po raz pierwszy w oknie sanktuarium Ostrej Bramy w Wilnie podczas triduum przed zakończeniem Jubileuszu Odkupienia świata (26-28 kwietnia 1935 r.), czyli w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, którą Chrystus w objawieniu wyznaczył Faustynie na święto Miłosierdzia Bożego.

Niezwykłym faktem jest to, że Chrystus nawiązał z s. Faustyną tak wręcz poufałą relację i prowadził ją w sposób wyjątkowo ścisły i wyraźny. Ona w wielką miłością rozpamiętywała Mękę Pańską, a Jezus obdarzał ją miłością i mistycznymi doświadczeniami Swojej obecności. Siostra Faustyna miała dar stygmatów ukrytych, bilokacji czy wglądu w ludzkie sumienia. Głównie jednak zasłynęła z powodu wizji, rozmów i poleceń, jakie Jezus dawał jej osobiście, zanotowanych w „Dzienniczku”, pisanym w Wilnie i Krakowie na polecenie Jezusa, potwierdzone przez jej spowiedników: ks. M. Sopoćkę i o. J. Andrasza SJ. Pierwsza notatka „Dzienniczka” pochodzi z lipca 1934 roku, ostatnia zaś z czerwca 1938 roku. Składa się on z 6 zeszytów o różnej objętości oraz zeszytu zatytułowanego „Moje przygotowanie do Komunii św.”. Rękopis nie ma żadnych poprawek ani skreśleń, ołówkiem zostały podkreślone jedynie słowa Jezusa, co w wydaniach książkowych zostało zaznaczone tłustym drukiem lub kursywą. Oryginał „Dzienniczka” przechowywany jest w klasztorze Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Łagiewnikach w Krakowie.

Kult Miłosierdzia Bożego

W „Dzienniczku” Faustyny zostały zanotowane wskazania nt. odmawiania Nowenny, Koronki i innych modlitw do Bożego Miłosierdzia. Zbawiciel uczynił ją odpowiedzialną za szerzenie kultu Jego Miłosierdzia, stąd codziennie o godz. 15:00 czciła Jego konanie na krzyżu. Faustyna przepowiedziała zakaz szerzenia propagowanej przez nią formy kultu Miłosierdzia Bożego przez władze kościelne, ale właśnie dzięki temu kult ten został odnowiony i pogłębiony, zwłaszcza dla ludzi nie mających nadziei.

Od siostry Faustyny pochodzi pięć form tego nabożeństwa: Obraz Jezusa Miłosiernego („Jezu, ufam Tobie”), Koronka do Miłosierdzia Bożego, Godzina Miłosierdzia (o godz. 15.00, w której Jezus umierał na krzyżu), Litania oraz Święto Miłosierdzia Bożego w II Niedzielę Wielkanocną.

Schyłek życia siostry Faustyny

Siostra Kowalska cierpiała na gruźlicę i w 1936 r. stan jej zdrowia pogorszył się znacznie, więc do grudnia 1937 r. przebywała w szpitalu na krakowskim Prądniku Białym. W czasie choroby wiele się modliła, odwiedzała innych chorych, a szczególną modlitewną pomocą otaczała umierających. Po powrocie do zakonu była furtianką, wspierała potrzebujących, dając świadectwo wielkiej pobożności, gorliwości i miłości wychowankom Zgromadzenia.

W kwietniu 1938 r. stan zdrowia siostry Faustyny gwałtownie się pogorszył i ks. Sopoćko udzielił jej w szpitalu sakramentu chorych. Wtedy również widział ją w ekstazie. Po cierpliwie znoszonych długich cierpieniach, w wieku 33 lat siostra Faustyna zmarła - 5 października 1938 r. przeżywszy 13 lat w zakonie. Jej ciało pochowano na cmentarzu zakonnym w Krakowie-Łagiewnikach, a w 1966 r. przeniesiono do kaplicy Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.

Ważne informacje

Siostra Faustyna została beatyfikowana 18 kwietnia 1993 r., a ogłoszona świętą 30 kwietnia 2000 r. Uroczystość kanonizacji przypadła w II Niedzielę Wielkanocną, którą św. Jan Paweł II ustanowił wtedy świętem Miłosierdzia Bożego. Relikwie św. siostry Faustyny znajdują się w Krakowie-Łagiewnikach, gdzie mieści się sanktuarium Miłosierdzia Bożego odwiedzane przez setki tysięcy wiernych z kraju i z całego świata. Św. Jan Paweł II dokonał uroczystej konsekracji nowo wybudowanej tam świątyni 17 sierpnia 2002 r. i zawierzył cały świat Bożemu Miłosierdziu. W ikonografii św. Faustyna przedstawiana jest w czarnym habicie, w stroju swego zgromadzenia.