Archiwum

Czekając na nowego rzecznika

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie Rzecznika Praw Obywatelskich stwarza szansę na wyjście z kryzysu ustrojowego. Likwiduje bowiem rozbieżność prawną między konstytucją a ustawą, a zarazem daje partiom w parlamencie trzy miesiące na wypracowanie nowych rozwiązań.

Jest to także dobra okazja, by się zastanowić nad miejscem, rolą i zadaniami urzędu RPO wżyciu publicznym. Upływająca kadencja była bowiem najbardziej zideologizowana i upolityczniona ze wszystkich, które nastąpiły po powstaniu tej instytucji w1988 r. Stało się tak dlatego, że Adam Bodnar, zamiast zachowywać bezstronność, został uczestnikiem sporów cywilizacyjnego i kulturowego, opowiadając się zdecydowanie po jednej ze stron oraz ignorując prawa i wrażliwość strony drugiej. Właściwie przy wejściu do jego biura mogłaby powiewać tęczowa flaga zamiast biało-czerwonej.

Wiąże się z tym szersze zagadnienie społeczne, mianowicie kreowanie wpływowych środowisk proaborcyjnych czy genderowych na ofiary, których prawa obywatelskie są zagrożone. Szczególnie wrażliwa na takie hasła jest część wielkomiejskiej młodzieży, która chętnie bierze udział w demonstracjach na rzecz aborcji czy LGBT, przedstawiając to jako wyraz odwagi, buntu, niezależności i bezkompromisowości. Maszerowanie pod tęczowymi sztandarami czy skandowanie proaborcyjnych haseł traktowane są niczym wyzwanie rzucone systemowi.

Jeśli jednak przyjrzymy się sprawie bliżej, okaże się, że owi buntownicy stoją dokładnie po tej samej stronie co najbogatsi ludzie świata i największe globalne koncerny. To fundacje Gatesów, Buffetta, Rockefellera, Sorosa czy innych multimiliarderów finansują międzynarodowe kampanie proaborcyjne i genderowe. To megakorporacje, które unikają płacenia podatków, a których budżety przekraczają budżety większości państw na świecie, angażują się w propagowanie tych samych akcji. W działaniach tych aktywnie uczestniczą też najwięksi giganci internetu, tacy jak Amazon, Apple, Google czy Facebook, promując jedne poglądy i cenzurując drugie.

Oczywiście każdy ma prawo stawać po stronie silniejszych i bogatszych, tych, którzy skupiają w swych rękach niewyobrażalną władzę i pieniądze. Stanięcie w jednym szeregu z najbogatszymi i najbardziej wpływowymi ludźmi na świecie nie jest jednak wyrazem odwagi czy bezkompromisowości. To nie bunt przeciw systemowi, lecz przejaw konformizmu i dostosowania się. To wpisywanie się w politykę prowadzoną przez możnych tego świata. Właśnie po to przeznaczają oni tak wielkie pieniądze na różne fundacje i organizacje pozarządowe, akcje i kampanie społeczne, by młodzi ludzie na ulicach krzyczeli dokładnie to, co mają krzyczeć.

Dziś coraz częściej prawdziwej odwagi wymaga publiczne przyznanie się do wiary lub stanięcie po stronie najsłabszych, czyli np. dzieci chorych na zespół Downa i zagrożonych śmiercią w okresie prenatalnym. Wtedy można się spotkać z atakami, poniżaniem, obrażaniem i zastraszaniem. Wtedy można zostać ocenzurowanym w mediach społecznościowych, stracić pracę w korporacji lub być poddanym innym szykanom. W ten sposób zagrożone stają się podstawowe prawa obywatelskie, takie jak wolność słowa, sumienia czy wyznania. Ci  ludzie często nie mają do kogo się zwrócić o pomoc.

A powinni liczyć na Rzecznika Praw Obywatelskich. Ten, kto obejmie wkrótce ów urząd, powinien być szczególnie uwrażliwiony na tego typu zagrożenia. Musi mieć oczy szeroko otwarte. Nie może być ślepy na prawe oko.

Grzegorz Górny