Archiwum

To coraz bardziej możliwe

Wśród moich internetowych, warszawskich znajomych o liberalnych poglądach obserwuję zaniepokojenie, momentami na granicy lekkiej paniki. Spowodowane jest ono początkiem kampanii wyborczej kandydata Platformy Rafała Trzaskowskiego, który wpadł w ciąg gaf. I nie tylko zwykłych gaf, lecz i takich, które pozwalają postrzegać go jako elitarnego kosmitę, niemającego pojęcia o normalnym życiu. Co oczywiście drażni, bo czasy sprzyjają raczej egalitaryzmowi, i budzi wszechstronne skojarzenia z Bronisławem Komorowskim. Zwłaszcza że i on startował jako faworyt sondaży.

Moi spanikowani liberalni znajomi mają „w kościach” traumatyczne dla nich doświadczenie 2015 r. Więc przesadzają, ale tylko trochę. Rzeczywiście cudowne dziecko PO nie potrafi się odnaleźć w kampanii.

Natomiast Patryk Jaki, jak dotąd, większych błędów unika. Są też w nim pasja i wola. Obecny czas z jednej strony nie sprzyja PiS, bo ugrupowanie rządzące z różnych powodów wytraciło dynamikę, i to daje się odczuć. Z drugiej jednak strony wywołujące największą antypisowską mobilizację emocje związane z sądownictwem już się zmniejszyły i jesienią mogą być już bardzo ograniczone. To może sprzyjać absencji części tych, którzy gdyby głosowali, poparliby z pewnością kandydata antypisowskiego.

A wtedy wszystko może się zdarzyć.

Piotr Skwieciński

Pierwszy krok do piękna

W Warszawie zainaugurowano działalność Narodowego Instytutu Architektury i Urbanistyki – państwowej instytucji, której zadaniem jest kształtowanie i promocja dobrych wzorców w przestrzeni publicznej. Prof. Bolesław Stelmach, szef instytutu, tak mówi o jego misji: „Chodzi nam o propagowanie idei wspólnej przestrzeni jako naszego wspólnego dobra. To jest mieszkanie, dom, podwórko, dzielnica, miasto, krajobraz”.

Powołanie instytutu – zapowiadanego rok temu przez Jarosława Kaczyńskiego – jest odpowiedzią na poważny problem związany z estetyką naszej ojczyzny. Niemal wszędzie mamy chaos, lekceważenie kontekstów kulturowych, często po prostu brzydotę. Równie źle wygląda planowanie przestrzenne, którego albo w ogólnie nie ma, albo które jest fikcją. W rezultacie, owszem, Polska bywa piękna, ale często piękna nie jest. A czasem trzeba tak niewiele. Skoro w danej wsi wszystkie dachy są czerwone, to dlaczego nowy dom ma dach zielony? Czy naprawdę nie ma sposobu, by elewacje budynków były stonowane, a nie np. różowe?

Nie jest to tylko kwestia estetyki, ale i kosztów, bo przecież źle zaplanowany rozwój miast to miliony godzin w korkach, to ludzie żyjący na kulturowej, a bywa, że i społecznej pustyni. Sama brzydota również kosztuje – mieszkańcy krajów jak z pocztówek z pewnością mają wyższą samoocenę i są lepiej postrzegani. Także w ten sposób buduje się narodowy prestiż.

Łatwo nie będzie, bo podnoszenie poziomu cywilizacyjnego kraju zawsze jest trudne. Ważne, że po kilku zmarnowanych dekadach państwo polskie zrobiło pierwszy krok.

Jacek Karnowski