Archiwum

Po co opozycji Westerplatte?

Prezydent Gdańska Aleksandra Dulkiewicz cyklicznie brutalnie atakuje obóz rządzący za próbę godnego wreszcie upamiętnienia świętego dla Polaków miejsca, jakim jest Westerplatte. W ostatniej wypowiedzi przywołała nawet „mroczne czasy stalinizmu”.

Zdziera w tej sprawie gardło cała opozycja. A ja się zastanawiam, po co im właściwie Westerplatte? Czyż wulgarnych często marszów homoseksualistów nie da się już organizować w tak umęczonej nimi stolicy?

Czyż nawet miasto Częstochowa, z której wychodzą ataki tych grup na Jasną Górę, nie wystarcza?

Czy w którejś z fundacji George’a Sorosa nie da się już organizować paneli o tym, jakim to obciążeniem i kamieniem u szyi jest polskość?

Czy za mało mają łamów na publikację antyreligijnych tyrad? A uniwersytetów na wykłady porównujące księży do świń taplających się w błocie?

Czy Jan Tomasz Gross nie ma dość grantów na książki stwarzające wrażenie, iż Polacy, bohaterski naród ofiar, był narodem sprawców zbrodni (w rzeczywistości niemieckich)?

Czy skończyło się już miejsce w ratuszu na debaty o konieczności rozbicia Polski na księstwa?

Czy haniebne „rondo Wolnego Miasta Gdańska”, podkreślające tę niepolską i wrogą Rzeczypospolitej tradycję, nie może być punktem startowym dowolnych obchodów?

Czy na gdańskich tramwajach nie ma już miejsca na czczenie niemieckich działaczy?

Czy zastępcy samej Dulkiewicz nie mają już miejskich chodników, by wygłaszać przemówienia sugerujące odpowiedzialność Polski za wybuch II wojny światowej? Itp. Itd.

Teraz nagle Polska i jej historia, polskość i cena krwi, jaką za nią płaciły pokolenia, są im tak potrzebne? Do czego? Obawiam się, że do nałożenia na to własnych znaczeń, niemających związku z prawdą historyczną. Mieli trzy dekady, by zająć się tym świętym miejscem. Jak strasznie ono dziś wygląda, opisał na naszych łamach kilka tygodni temu Andrzej Rafał Potocki: śmieci w bunkrach, niszczejące zabytki, żenujący poziom opowieści o historii miejsca. I trafnie spuentował: Gdańsk jest niegodny, by władać Westerplatte.

Potocki sugeruje, że w tle jest też gra polityczna. W mieście mówi się, że na 1 września planowano wielką fetę, na której władze miasta, tym razem z udziałem Donalda Tuska, kolejny raz obiecałyby budowę muzeum. I biznes – bo resztę gruntów oddano by deweloperom.

Niedoczekanie. Im szybciej rząd przejmie specustawą ten teren, tym lepiej. A władze Gdańska powinny zaprzestać gierek i ze wstydu zapaść się pod ziemię.

Michał Karnowski