Polska krzyżowa

- W „polskiej krzyżowej” szermierz, tak jak w opisie Sienkiewicza, trzyma szablę w wyciągniętej przed siebie prosto ręce i zwisa ona ostrzem do dołu. W sytuacji zagrożenia, obracając dłonią (ramię cały czas jest proste, lekko uniesione do góry), zaczyna nią operować jak śmigłem. Ostrze wokół nadgarstka zatacza koła raz w lewo, raz w prawo, czyli na krzyż - o morderczej technice walki szablą opracowanej przez Polaków i spopularyzowanej na całym świecie, w najnowszym numerze „wSieci Historii” pisze Andrzej Rafał Potocki.

- Polska krzyżowa to potoczna nazwa morderczej sztuki walki, która robiła furorę na polach bitew Europy i świata, aż do czasu, kiedy zastąpiła ją broń palna – wyjaśnia autor. Podkreśla: „Do czasów Wiktorii Wiedeńskiej szabla jako broń była mało znana na zachodzie Europy. Dopiero kiedy we wrześniu 1683 r. ze wzgórz Kahlenberg i Bisamberg runęły na obóz wezyra Kara Mustafy 24 chorągwie polskiej husarii, sojusznicy – Niemcy i Austriacy – zobaczyli na własne oczy, co potrafi polski jeździec uzbrojony w szablę. Zrozumieli, dlaczego siły Rzeczypospolitej, nierzadko występujące przeciwko wrogowi w stosunku 1:3 na korzyść przeciwnika na ogół odnosiły zwycięstwo”. Potocki przypomina, że właśnie od tego Zachód zaczął dostrzegać walory polskiej sztuki wojennej, a tym samym efektywność szabli.

Więcej o walorach polskiej sztuki walki pisze Andrzej Rafał Potocki w najnowszym numerze „wSieci Historii”, w sprzedaży od 26 września br. Miesięcznik dostępny jest także w formie e-wydania pod adresem - http://www.wsieci.pl/e-wydanie-sieci-historii.html.